فناوري اطلاعات و ارتباطات (ICT) در صورت استفاده صحيح از آن، مي تواند يك ابزار توانمندساز در ابعاد مختلف باشد. اين ابعاد مي توانند شامل (افزايش سرعت امور، افزايش دقت امور، كمك به تصميم سازي و تصميم گيري، كمك به نظارت و كنترل، كمك به برنامه ريزي، تسهيل امور، افزايش بهره وري از هزينه، وقت و منابع و ....) باشند. همچنين فناوري اطلاعات و ارتباطات مي تواند به مركز هزينه و خسارت سازمان تبديل شود و كارهاي گذشته را پيچيده تر نمايد. تفاوت دو سر اين طيف، در نحوه تكفر و بكارگيري ما در خصوص فناوري اطلاعات و ارتباطات است.
بعضي از ما مديران فناوري اطلاعات و ارتباطات بنا به رسم متداول بقيه مديران، در برنامه هاي ساليانه خود به فكر خريد و تهيه نرم افزار اتوماسيون اداري، خريد و تهيه انواع نرم افزارهاي مالي (حقوق و دستمزد، حسابداري، صدور چك،... )،خريد و تهيه انواع نرم افزارهاي اداري (نقليه، اموال، انبار،...)،خريد و تهيه نرم افزارهاي آموزش الكترونيكي،خريد و تهيه نرم افزارهاي كتابخانه، راه اندازي سايت اينترنتي و پورتال اینترنتی، راه اندازي سامانه هاي تلفن گويا، راه اندازي تلفن هاي شبكه اي، راه اندازي ويدئو كنفرانس، افزايش پهناي باند اينترنت، ارتقاء سخت افزار كامپيوترها، ارتقاء و خريد سرور، ارتقاء شبكه، راه اندازي ديتاسنتر، راه اندازي شبكه بي سيم و .. هستيم و بودجه فناوري اطلاعات و ارتباطات خود را در خصوص تهيه، توليد، نگهداري، پشتيباني، بهينه سازي و ... موارد مذكور صرف مي كنيم.
آيا هيچگاه از خودمان پرسيده ايم كه آيا مثلاً من كه در وزارتخانه x يا سازمان y متولي فناوري اطلاعات و ارتباطات هستم، دغدغه اصلي وزيرم يا رييس دستگاهم كندي سرعت اينترنت يا سيستم مكاتبات سازمانم مي باشد كه بايد هم و غم من در راستاي آن باشد؟ آيا دغدغه اصلي وزيرم يا رييس دستگاهم و معاونان او تلفن گويا و كنترل موجودي انبار سازمان است كه بايد هم و غم من در راستاي آن باشد؟ آيا دغدغه وزير من، رييس دستگاهم يا معاونان آنها، كندي كامپيوترها و شبكه سازمان من است يا نداشتن آخرين سرور چهار يا هشت پردازنده اي؟ آيا دغدغه وزيرم يا رييس دستگاهم نداشتن يك سايت و پورتال اينترنتي زيبا و جديد يا نداشتن سيستم آموزش الكترونيكي است؟ و ...
در مورد مردمي كه با وزارتخانه و دستگاه من سر و كار دارند چطور؟ آيا حل مشكل آنها با افزايش سرعت اينترنت من يا نرم افزار مالي- اداري انجام مي شود؟ آيا با نصب كيوسك كار آنها در سازمان من راه مي افتد؟
اگر موارد فوق دغدغه مديران دستگاه من يا مردمي كه با دستگاه من سر و كار دارند نيست، پس چرا همه تلاش و وقت و هم و غم و بودجه خود را صرف موارد فوق مي كنيم؟ آيا بهتر نيست، اندكي هم وقت و هزينه صرف كنيم تا راهكارهاي ابتكاري، سريع، موثر، امن، كم هزينه و مطمئني را ارائه دهيم كه حداقل بتواند در راستاي برطرف كردن بخشي از دغدغه هاي رييس دستگاهمان سودمند باشد؟ آيا بهتر نيست، اندكي وقت و هزينه صرف كنيم تا راهكارهايي با مشخصات فوق براي كمك به پيشبرد امور مردمي كه با دستگاه ما سر و كار دارند طراحي و اجرا كنيك كه براي آنها ملموس و قابل لمس باشد؟
مگر نه اين است كه نمونه نرم افزارها، سخت افزارها، سامانه ها و اقدامات ذكر شده در بخش اول اين پيام، موارد تقريباً عمومي براي اكثر سازمان ها هستند؟ حتي اگر به غلط فرض كنيم كه اقدامات فوق اساساً با توجه به بودجه محدود، زمان محدود و دغدغه هاي مديران دستگاه ما و انتظارات مردم از دستگاه ما بايد انجام شوند، پس فرق واحد فناوري اطلاعات و ارتباطات سازمان ما با بقيه سازمان ها و دستگاه ها چيست؟ يعني سازمان ما هيچ تفاوتي با بقيه سازمان ها ندارد و همانند آنها بايد معضل !!! سرعت اينترنت يا كامپيوترهايش را حل كند؟ آيا در سازمان ما مديران هيچ دغدغه اي ندارند و همه امورات مردم در بهترين حالت در حال انجام است و تنها دغدغه باقيمانده نرم افزار گردش مكاتبات اداري سازمان يا كنترل موجودي انبار است؟ يا خريد لپ تاپ 12 اينچي و ويدئو پروژكتور تنها مشكل باقيمانده است؟
آيا ما بايد عمده وقت خود را روي انتخاب و برگزاري مناقصه براي خريد يك سيستم تلفن شبكه اي و انواع نرم افزارهاي عمومي مختلف بگذاريم؟ آيا ما بايد عمده وقت خود را روي يادگيري آخرين متدولوژي هاي توليد نرم افزار، مشخصات آخرين سرورهاي توليد شده، مدل هاي آخرين موبايل هاي توليد شده بگذاريم؟ آيا اگر ما در مورد مشخصات آخرين موبايل يا سرور اطلاع داشته باشيم و براي آن وقت صرف كرده باشيم، دغدغه مديران دستگاه ما و امور مردم حل مي شود؟
آيا بهتر نيست روي دغدغه هاي سازمان مان و امور مردم طرف دستگاه مان و ارائه راهكارها و راه حل هاي ابتكاري مبتني بر فناوري اطلاعات براي كمك به حل آنها وقت بگذاريم و تمركز كنيم؟
آيا مهمترين مشكل ما، اين است كه نرم افزارهايمان با java باشند يا net. ؟ تحت ويندوز اجرا شوند يا لينوكس؟ ديتابيس شان oracle باشد يا mysql؟ سرعت پردازنده و رم سرورهاي و كامپيوترهاي ما بالاترين باشد و حتي 10 درصد از آخرين مدل بازار آمريكاي شمالي پايين تر نباشد؟ اگر ما روي اين نكات تمركز كرديم و دقت به خرج داديم، آيا به كمك oracle و mysqlاست كه دغدغه مديران ارشد دستگاه ما حل مي شود يا امور مردم به پيش مي رود؟
آيا يك نرم افزار تحت DOS شبيه ساز يك مسئله اقتصادي-اجتماعي جاري مورد نياز دستگاه ما، به هيچ وجه نمي تواند بارها سودمندتر يك نرم افزار web-based مبتني بر SOA مشكل مردم يا دغدغه رييس دستگاه ما را حل كند؟
آيا چنين اصلاً چنين فاكتورهايي بايد در كانون توجه ما براي انتخاب قرار گيرند يا ميزان سازگاري و پوشش نيازها و دغدغه هاي مديران دستگاه و مردم با آن نرم افزار مهمتر است؟
اگر شما به عنوان يك مدير فناوري اطلاعات و ارتباطات يك سازمان فكر مي كنيد مطالب فوق الذكر مي توانند درست باشند، سعي كنيد : در سال جديد به كمك فناوري اطلاعات و ارتباطات (ICT) در داخل سازمان مان براي دغدغه ها و در بيرون سازمان مان براي مردم راهكارها و خدمات الكترونيكي عملي، سريع و مطمئن ارائه دهيم و آنها را به انجام رسانيم .
با اداي احترام به تمامي مردم شريف ايران
و با آرزوي سالي سرشار از خدمات الكترونيكی
شركت دانش بنیان سيگما